Als kind wist ik niet beter…..

Als kind wist ik niet beter….. de marathon, dat is ‘iets’ wat mijn vader even doet. Jaar in jaar uit trots langs de kant van de weg. Urenlang turen naar de deinende mensenmassa, op zoek naar mijn vader. Want een marathon app met doorkomsttijden, die was er toen nog niet. Na het overhandigen van de banaan weer snel in de volgepakte metro naar het volgende aanmoedigpunt. Mijn moeder, broer en ik ‘s avonds versleten. En mijn vader……. ogenschijnlijk niks aan de hand en de volgende ochtend om 06.30 uur gewoon de wekker weer om naar zijn werk te gaan. Tot mijn 18e heb ik ook veel aan atletiek gedaan. Maar marathonambities? No way!

Tot ik vorig jaar bedacht het hardlopen toch weer eens op te pakken. Lekker in de buitenlucht, gaan wanneer ik wil. Maar wat viel dat vies tegen. Ik vond het saai en liep al na 5 minuten naar adem te happen. Waar was mijn souplesse van vroeger gebleven? In november 2015 besloot ik om mij bij AnnemiekLoopt aan te sluiten. Trainen van 10 kilometer naar de halve marathon in maart 2016.

In april 2016 weer de volgepakte metro in en uit om mijn vriend en de lopers van AnnemiekLoopt aan te moedigen tijdens de marathon van Rotterdam. Gelukkig nu wel een app met doorkomsttijden waardoor ik niemand mistte en een ieder enthousiast toe kon schreeuwen. Misschien iets te enthousiast. Tijdens het opspringen van weer een aanmoediging kwam ik verkeerd terecht en kneusde ik mijn enkel. Maar wat een sfeer weer en wat een respect voor de lopers. En tijdens het aanmoedigen blijkt de kans op blessures ook aanwezig. Dan kan ik net zo goed lopen. De kriebels waren nu niet meer te onderdrukken. Zal ik dan toch…………….?!

En nu een aantal maanden later heb ik mijn zinnen gezet op de marathon van Rotterdam, in april 2017.  Ben ik mentaal sterk genoeg? Kan mijn lichaam dit wel aan? Maar ik ga er voor. Samen met AnnemiekLoopt, mijn trainer Ed en de geweldige loopgroep. Mijn vriend heeft aangegeven de marathon samen met mij te lopen. Echte liefde! En mijn vader…………die is apetrots en staat straks samen met mijn moeder met een banaan langs de kant van de weg.

Anouk van Rosmalen

Anouk